Przecież to tylko Polska...

Powiedzmy, że wszystko się już wyjaśniło w sprawie wizy. 10 listopada Maher powinien przylecieć. Jeszcze tylko kupno biletu i będziemy tego pewni.  Nie ma możliwości przedłużenia wizy. Jedyne co mogło by ją załatwić to np. choroba (leżenie w szpitalu), ale i tak Maher musiałby złożyć wniosek o przedłużenie na 7 dni przed końcem ważności swojej wizy. W zasadzie to nie rozumiem jak ma przewidzieć to, że będzie chory i składać wniosek zanim pójdzie do szpitala. Moim zdaniem jedno wyklucza drugie, ale przecież to tylko Polska.  Zwykłe przyziemne powody typu „Chęć bliższego poznania się i spędzenia ze sobą więcej czasu aby można było podjąć decyzję o ślubie bez żadnych wątpliwości” zostają z góry przekreślone i wnioski odrzucone. Takie słowa usłyszałam od pani urzedniczki w Małopolskim Urzędzie do Spraw Cudzoziemców.  Żeby usłyszeć te jakże budujące słowa, musiałam wykonać kilkadziesiąt telefonów w celu uzyskania konkretnego numeru. Każdy odebrany telefon był jednak poprzedzony kilkunastoma próbami dodzwonienia się, bo przemiłe Panie urzedniczki nie odbierają telefonów. Chciałam jednak zaznaczyć, że ja wcale nie dzwoniłam, aby zadać moje jakże nurtujące mnie pytanie o przedłużenie wizy. Chciałam się jedynie dowiedzieć o adres tegoż urzędu, bo nie dawno został on przeniesiony, a nikt nie wiedział gdzie dokładnie składa się takie wnioski.  Usłyszałam jednak więcej niż chciałam usłyszeć. Znajomości nie będę już szukać żadnych, bo to wszystko kosztowałoby więcej nerwów, złości i pieniędzy niż to wszystko warte. Będą musiały nam wystarczyć 2 tygodnie, a później tylko co najmniej 8 miesięcy czekania żeby zobaczyć się kolejny raz… Polskie prawo zapewnia mi wolność wyboru i decyzji o własnym życiu. Szczerze? Jakoś tego nie widzę. Jedyne co na razie zauważam, to same przeszkody. Ale, ale są też możliwośći, które wyklucza zwykłe codzienne życie. Nie jestem w stanie przewidzieć, że jutro potrąci mnie samochód, więc dzisiaj powinnam złożyc wniosek o przedłużenie wizy…